سلام بر تــو که خیر النسا به ما دادی           سـلام بر تو که درس وفـا به ما دادی

سلام برتو که با جان، بها به ما دادی           سلام بر تو که روح عطا به مـا دادی

چه گویم و چه نویسم ز مدحتان بــانو

شما ک شمس و قمر پیشتان زده زانو

فرشته ای که خدا هدیه کرده بر احمد           ملیکه ای که نگـاهش طراوت انگیزد

زنی که که غیر رسول وخدا نمی بیند           کسی که طاقت وصبرش بود فزون ازحد

زنی نبوده به جز همسر رسول خــدا

که در تمامی عمرش ز او نبوده جدا

شریک زندگیِ مصطفی شما هسـتـی           بـه دل ملیکهٔ مهر و وفــا شما هستی

انیس درد و غم مرتضی شما هستـی           به غصه ها که بود مبتلا شما هستی

پناه جمع خـلایق به روز واهــمه ای

خدیجه همسر پیغمبر، اُمّ فــاطـمه ای

درود بــر تو که اول زن مسلــمانــی           عــزیز حضرت طاها عزیز یــزدانی

برای ختــم رســولان تو جان جانانی           خــدا گواهست که فخــر تمام نسوانی

روا بود که بـگـویــم بــقــای اسلامـی

به صدق و نیتِ پاکت صفای اسلامی

خدیجه ای و خــدا بر شما نظـر دارد           که با وجــود شما مصطفی سپر دارد

دلم همیــشه هـوای تو را به سر دارد           خوشا کسی که برایت دو دیده تردارد

اگر اجــازه دهی در عزایتــان بــانـو

ز دیــده اشک ببارم بـرایتــان بــانـو